XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa
Testuingurua
Orduan, ipuiak diona hurre somatzen dugu, nahiz eta leku-garai-giro galdu batetan gertatuak izan.
Hurbiltasun hau esaera landu baina errazak ematen du.
Baita ere ipuien egitura argiak.
Denbora aldetik, ikuspuntu jokuak libre direlarik, normalean hurrenkera kronolojikoa errespetatzen da.
edo antzeko markek adierazten digute datorren ekintza non kokatzen den.
Ipui hauen aberastasuna beren sujerentzi-indarrean bilatu behar da, forma eta edukiaren arteko bilgune bereizi hortan lortzen den traszendentzian: , edo
.
Ez dugu forma bere aldetik hartzerik
Agian, honelako batzuetan: .
Dena den, ipuiak laburrak dira.
Deskribapenak, apunteak elkarrizketak, flash pare bat, ez dago aspertzeko astirik.
Gainera, ipui batetik bestera aurkitzen den aldaketak nolabaiteko egoera dinamiko bat suposatzen du irakurlearengan.
Batean lekutasun biblikoa daiteke izan, bestean Arabiakoa, edo moja kolejiokoa.
Beti hizkera bat, noizpehinka Hegoameriketako esaeraren bat.
Batasuna ez du ordea hizkuntzak bakarrik oinarritzen.
Ixtori guztietan aurkitzen dugun barne-konfliktoa bat da, maila batetan edo bestean.
Azpitik, esplikazio zentzua, igerketa orfiko baten susmoa.
Batipat,
Gaia, gizonaren
Agertzen zaizkigun pertsonaiak krisi hunean harrapatuta agertzen dira.
Egoera zerbaitegatik larria izaten da eta edertasuna hizkuntzan eta naturan besterik ez daiteke egon: .
Beldurrean eta gainbera osoan, ezjakinean eta biolentzian daiteken edertasuna horretxek ateratzen dio, ipuilariaren lanak.
Bere lehendabiziko asmoa sobera betetzen du eta liburu experimentalaren experimento-txipristina baino gehixeagok bustitzen gaitu.
Lourdes Oñederra.